„Nie jest ważne, co ze mną zrobiono, lecz to, co ja sam zrobiłem z tym, co ze mną zrobiono”.
–  Sartre

Kryzys w takiej czy innej postaci jest nieodłącznym elementem naszego życia. Czasem podstępnie zwodzi nas od kilku miesięcy , czasem dopada nagle – tu i teraz , bez ostrzeżenia. Nikt nie jest wolny od sytuacji trudnych, zaskakujących. Każdego dnia jesteśmy narażeni  na sytuacje losowe, które mogą sparaliżować  nie tylko nasze ciała, ale i umysły. To nas łączy. Różni nas sposób radzenia sobie z tym. Nie ma jednak osób, które są w stu procentach odporne na załamanie. Każda sytuacja kryzysowa jest odmienna, podobnie jak reakcje i zasoby emocjonalne osób, które stają przed koniecznością zmierzenia się z życiową traumą. Niestety bywa tak ,że zasoby, dostępne dla będącego w kryzysie w jego środowisku nie stanowią wyposażenia wystarczającego do efektywnego zmierzenia się z sytuacją. Wtedy może być to balansowaniem na granicy życia i śmierci.

W działaniach interwencyjnych najczęściej spotykamy się z podziałem kryzysów na:

  • sytuacyjne (również traumatyczne)  – np. suicydalne (zagrożenie samobójstwem), utraty i żałoby, przemoc, porwanie, pożar, utrata pracy
  • rozwojowe (przemiany) – np. w okresie adolescencji, pod koniec życia, kryzys wieku średniego
  • egzystencjalne (doskonalenia  i wzrostu osobowości) – np. wątpliwości dotyczące sensu własnych działań, celu życia, odpowiedzialności, niezależności, wolności
  • środowiskowe – katastrofy wywołane przez naturę lub człowieka, które dotykają większej grupy osób, społeczności, bez ich winy, np. powódź, pożary lasów, wyciek ropy, konflikty zbrojne, krach gospodarczy.

Każda z wymienionych sytuacji może wywołać pustkę obezwładniającą człowieka. Uderza w światopogląd danej osoby, cenione przez nią wartości, uniemożliwia zaspokojenie istotnych czasem podstawowych, egzystencjonalnych potrzeb, zaburza sens życia. Charakterystyczną cechą kryzysów jest przekraczanie naszych umiejętności radzenia sobie i duża niestabilność objawów. Dlatego istotne jest natychmiastowe szukanie pomocy. Dziś coraz częściej spotykamy się z interwentem bezpośrednio    na miejscu zdarzenia –  np. w trakcie akcji policyjnej , czy interwencji opieki społecznej może być częścią zespołu. Czasem , w przypadkach indywidualnych przeżyć warto poszukać pomocy w ośrodkach interwencji kryzysowej, lub w gabinetach interwentów. Znajdziemy pierwszą pomoc emocjonalną i egzystencjonalną  obejmującą kompleks zintegrowanych, interdyscyplinarnych działań podejmowanych na rzecz dzieci, dorosłych osób, rodzin, a czasem całych grup, których celem jest zapobieganie utracie lub przywracanie utraconej równowagi w wymiarze psychicznym i społecznym.

Każdy kryzys jest stanem przejściowymi -choć często nie widzimy rozwiązania ani nie czujemy sił ,by go pokonać. Pozostawanie w traumatycznym stanie prowadzić może do jego pogłębienia i decyzji zmieniających drastycznie życie nasze i naszych bliskich.

Czasem wystarczy dać sobie pomóc…
Zatem jeśli znajdujesz się w kryzysie, potrzebujesz pilnej potrzeby nie czekaj dłużej i pozwól sobie pomóc:

Interwent Kryzysowy
Student Uniwersytetu SWPS Wydziału Psychologiii Prawa w Poznaniu na kierunku Psychologia
Waldemar Kruk

Tel +48 517 458 264
e-mail: waldek.kruk77@wp.pl
Adres Poradni:
Ul. WIosenna 3
64-761 Krzyż Wielkopolski

Godziny spotkań do uzgodnienia telefonicznego (oprócz środy) każdy inny dzień dostępny.
Możliwość spotkań również w wersji online poprzez aplikacje.
Fanpage: Poradnia Interwencji Kryzysowej